.jpg)
Imam Muhammed b. Isma'il el-Buhari, rhm, je rekao: "Nije potvrđeno kod učenjaka koje smo zatekli u Hidžazu i Iraku, među kojima su Abdullah b. ez-Zubejr el-Humejdi, Ali b. el-Medini, Jahja b. Me'in, Ahmed b. Hanbel i Ishak b. Rahuje, a oni su najveći učenjaci u njihovo doba, nije nam poznato da je i kod jednog od njih vjerodostojno preneseno da je Poslanik, sallallahu aleji ve sellem, ostavio dizanje ruku u namazu, ili da neko od ashaba, radijallahu anhum, nije dizao ruke." (Ref'ul-jedejn, str. 96)
Poznati tabi'ini Hadan el-Basri i Humejd b. Hilal su govorili: "Ashabi Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, su dizali ruke u namazu." Imam Buhari na to dodaje: "Pa tako nisu izuzeli nikog od ashaba Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i nije potvrđeno kod učenjaka da je iko od ashaba, radijallahu anhum, ostavio dizanje ruku u namazu." (Ref'ul-jedejn, str. 31)
Imam Ebu Abdullah el-Hakim, rhm, navodi: "Nije mi poznato da postoji neki sunnet kojeg prenose od Allahovog Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem, četiri pravedne halife, zatim ostalih deset kojima je obećan Džennet, pa drugi veliki ashabi, iako su bili raštrkani po raznim širokim zemljama, osim ovaj sunnet." (Vidi: Ez-Zejle'i, Nesbur-raje, 1/417-418)
Imam Ebu Bekr el-Bejheki, rhm, kaže: "Zabilježili smo dizanje ruku prilikom odlaska na ruku'u i povratka sa ruku'a od preko 20 ashaba Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem." (Ma'rifetus-suneni vel-asar, 2/416-417)
Hafiz Zejnuddin el-Iraki, rhm, ističe: "Znaj da se dizanje ruku u namazu prenosi od preko 50 ashaba, radijallahu anhum, a od njih su i deset kojima je obećan Džennet." (Tekribul-esanid, str. 18)
Sve islamske provincije u prvim stoljećima dizale su ruke u namazima, osim stanovnika Kufe (hanefija), kao što kaže Imam Muhammed b. Nasr el-Mervezi, rhm: "Učenjaci iz svih zemalja jednoglasni su da je propisano dizati ruke u namazu, osim stanovnika Kufe." (Vidi: Ibn Hadžer, Fethul-Bari, 2/220)
Korisno je ovdje naveseti raspravu o ovom pitanju koja se dogodila između Imama Ebu Hanife i Abdullaha b. el-Mubareka. Naime, prenosi Veki'b. el-Džerrah, rhm: "Jedne prilike klanjao sam u Kufijskoj džamiji, pa sam ugledao Ebu Hanifu kako klanja, a odmah pored njega bio je Ibnul-Mubarek, koji je rakođer klanjao. Ibnul-Mubarek dizao je ruke kada god bi odlazio na ruku'u i vraćao se s njega, a Ebu Hanife nije dizao. Kada suzavršili s namazom, Ebu Hanife okrenu se Ibnul-Mubareku i reče: 'O EbuAbdur-Rahmane, vidm da dižeš ruke u namazu, da to ne želiš možda poletjeti!?',a Ibnul-Mubarek mu odgovori: 'Ako nisam poletio na prvom tekbiru, pa zašto ondada poletim na drugom!?'" Veki', rhm, na to reče: "Allah se smilovaoIbnul-Mubareku, imao je pripremljen odgovor pa je drugi ostao izgubljen!"(Vidi: El-Buhari, Ref'ul-jedejni fis-sala, str. 107; Ibn Kutejbe, Te'vilmuhtelefil-hadis, str. 66; Abdullah b. Ahmed, Es-Sunne, 1/276; Ibn Hibban,es-Sikat, 8/45; El-Hatib, Tarihu Bagdad, 13/409; Ibn Abdil-Berr, Et-Temhid,9/229; El-Bejheki, Es-Sunenul-Kubra, 2/82)
Čak i pojedini učenjaci hanefijske pravne škole prihvatili su to mišljenje nakon što su spoznali jačinu dokaza "za" i slabost dokaza "protiv", pa tako se spominje za 'Isama b. Jusufa el-Belhija el-Hanefija, jednog od poznatih učenika Muhammeda b. Hasana i Ebu Jusufa (dva najpoznatija učenika Ebu Hanife, rhm) da je dizao ruke pri odlasku na ruku'u i povratku s njega. (Ibnul-Kajjim, El-Feva'id, str. 116)
Nije ga spriječila pripadnost hanefijskom mezhebu da radi po sunnetu Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem.
Amir I. Smajić
Medina, 22. rebi'ul-evvel, 1436 god.
